استفاده از حیوانات رباتیک برای درمان آلزایمر

به گزارش eandt.theiet، در مقاله‌ای که در مجله Canadian Journal of Recreation Therapy منتشر شده است، روندا نلسون، محقق دانشگاه یوتا و دانشجوی فارغ التحصیل، ربکا وستنسکو، راهکار جدیدی را برای استفاده از حیوانات خانگی روباتیک برای افراد مسن مبتلا به زوال عقل ارائه دادند. این راهکار از یک حیوان خانگی رباتیک کم هزینه استفاده می‌کند و پاسخ‌هایی که شرکت کنندگان در مواجه با حیوانات خانگی ارائه می‌دهند اطاعات مفیدی را در اختیار پزشکان قرار می‌دهد.

حیوانات مورد استفاده در جلسات، حیوانات خانگی روباتیک با خز مصنوعی و حرکات و صدا‌های برنامه ریزی شده هستند. ربات‌ها می‌توانند حس در آغوش گرفتن حیوانات زنده را بازسازی کنند و از غیرقابل پیش‌بینی بودن آن‌ها نیز جلوگیری کنند. مزایای استفاده از حیوانات برای مقاصد درمانی ثابت شده است. با این حال، در حالی که حیوانات زنده برای بیماران غیرقابل پیش بینی و بالقوه خطرناک هستند، حیوانات خانگی روباتیک می‌توانند جایگزین خوبی باشند، اما مشکلی که وجود دارد این است که اغلب این ربات‌ها جایگزین بسیار گرانی هستند.

در سال ۲۰۱۵ شرکت Ageless Innovation مجموعه‌ای از حیوانات خانگی Joy for All Companion را با قیمت کمتر از ۱۵۰ دلار راه اندازی کرد و نشان داد که استفاده گسترده از حیوانات خانگی روباتیک به عنوان حیوانات درمانی با قیمت کم می‌تواند به راحتی در دسترس باشد. از آن زمان، محققان به طور فزاینده‌ای بررسی کرده‌اند که چگونه افراد مبتلا به زوال عقل با حیوانات خانگی روباتیک ارتباط برقرار می‌کنند، اما به گفته نلسون، هیچ‌کس راهکار یکپارچه‌ای ایجاد نکرده بود که افراد بتوانند از این وسیله بیش‌ترین نفع را ببرند.

نحوه تعامل افراد مسن دارای زوال عقل با حیوانات خانگی ربایتک

نلسون گفت: به نظر می‌رسد در ابتدا این وسیله فقط یک اسباب بازی است، اما با انجام تعدادی از مطالعات توانستیم از این وسیله اطلاعات بسیار کاربردی را جمع آوری کنیم. به منظور توسعه چنین راهکاری، محققان با پنج فرد بین ۸۲ تا ۸۷ سال که در مراکز مراقبت طولانی مدت زندگی می‌کردند و دچار اختلالات شناختی شدید بودند، ملاقات کردند و تعامل آن‌ها با سگ‌ها یا گربه‌های رباتیک را بررسی کردند.

محققان خاطرنشان کردند که بسیاری از شرکت‌کنندگان در حالی که حیوان خانگی از محفظه خود بیرون می‌آمد، به سمت آن خم می‌شدند، سپس به طور غریزی دستشان را به سمت حیوان دراز می‌کردند و در ابتدای برخورد شروع به نوازش یا خاراندن این موجود می‌کردند. در طول جلسه، محققان سوالاتی را هم در مورد تجربیات شرکت‌کنندگان با حیوانات خانگی قبلی و هم در مورد تعامل با حیوان خانگی روباتیک فعلی مطرح کردند. حیوانات خانگی روباتیک حرکت می‌کردند و صدا‌هایی تولید می‌کردند که نلسون می‌گوید این موضوع به شرکت‌کنندگان کمک کرد تا با آن‌ها درگیر شوند.

نسلون افزود: زمانی که سگ پارس می‌کرد، شرکت کنندگان چیز‌هایی مانند "اوه، می‌خواهی چیزی به من بگویی؟ " می‌گفتند. یا در مورد صدا‌های گربه‌ها نظر می‌دادند و جملاتی از این قبیل «وای، تو واقعاً باید خوشحال باشی!» می‌گفتند، یکی از فعالیت‌هایی که شرکت کنندگان نسبت به آن بیشتر واکنش نشان دادند مسواک زدن حیوانات بود. در یکی از جلسات به نظر می‌رسید که شرکت‌کننده با حیوان روباتیک ارتباط عمیقی برقرار کرد و او در این باره گفت: "من آن سگ را دوست دارم"

در نمونه‌ای دیگر، یکی از شرکت‌کنندگان از صدا‌هایی که حیوان خانگی تولید می‌کرد خوشش نمی‌آمد، که به راحتی با خاموش کردن صدا برطرف شد، عاملی که برای حیوانات زنده وجود ندارد. هنگامی که از عوامل آزمایش کننده پرسیده شد که آیا شرکت‌کنندگان مبتلا به زوال شناختی متوجه شده‌اند که حیوانات خانگی روباتیک زنده نیستند، او گفت که همه آن‌ها به نظر فهمیده بودند که این حیوانات زنده نیستند همچنین یکی از شرکت‌کنندگان یک دامپزشک آموزش دیده بود.

نتایج این مطالعه نشان داد که همه شرکت‌کنندگان از این فعالیت لذت بردند و اغلب ارتباط بیش‌تر با حیوان خانگی را انتخاب می‌کردند. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که با توجه به این واقعیت که این افراد مسن دچار زوال عقل، اغلب توسط افرادی احاطه شده اند که نیاز‌های آن‌ها را تامین می‌کنند، اما قدم گذاشتن در نقش مراقبت کننده برای آن‌ها راحت است و می‌تواند به پیشرفت ارتباطی و شناختی آن‌ها کمک کند.

نلسون در این ارتباط گفت که فکر می‌کنم از نظر روان‌شناختی نیز برای مردم بسیار آرامش‌بخش است که احساس کنند حتی با وجود اینکه می‌دانند که زندگی نمی‌کنند، زیرا دچار زوال عقل هستند، اما آن‌ها کسانی هستند که به چیزی عشق و محبت می‌دهند و این رفتار نیز قابل مشاهده است.

بیشتر بخوانید: ارتباط تلفن همراه و آلزایمر