پخش زنده
امروز: -
ملزومات پاسخ مثبت به درخواست ترامپ
پیشنهاد ترامپ مبنی بر مذاکره بدون پیش شرط با ایران در شرایطی مورد توجه محافل سیاسی و رسانه ای قرار گرفته است که پاسخ مثبت به این پیشنهاد اقدامات اولیه ای را از سوی امریکا می طلبد.
دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا بر خلاف لفاظی ها و تهدیدهای شدید خود علیه تهران و حدود سه ماه پس از عهدشکنی و خروج از توفق هسته ای با ایران اعلام کرد حاضر است بدون هیچ پیش شرطی با تهران مذاکره کند.
بسیاری ار محافل سیاسی نیز این اقدام ترامپ را با تنش های لفظی او با رئیس کره شمالی و سپس دیدار با کیم جونگ اون شبیه سازی و این سوال را مطرح کردند که اگر دیدار با اون میسر شد چرا دیدار بین ترامپ با روحانی انجام نشود؟
صرف نظر از اینکه دیدار ترامپ با کیم جونگ اون چه نتایجی داشته یا نداشته باید گفت در مسئله ایران و کره شمالی تفاوت های اساسی وجود دارد که که قابل قیاس نیستند. مهمترین این تفاوت در این است که کره شمالی با تولید بمب هسته ای و موشک های قاره پیما معاهده منع تسلیحات هسته ای را نقض کرده این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران بر اساس حقوق مصرح در آژانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان یکی از اعضای این آژانس که معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای (ان پی تی ) را پذیرفته است حق استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای را داراست و بر اساسی توافق هسته ای این حق از سوی جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شده است.
پس از گذشت سه سال از توافق برجام هم تهران به تمامی تعهدات خود بنا بر تائید آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند بوده است. در مقابل این دولت امریکا بوده که چه در زمان اوباما پایبندی کاملی به این توافق را نشان نداده و چه در دوره ترامپ هم که از این توافق خارج شده و با اعمال تحریم های مجدد اولیه و تسری قوانین داخلی خود به خارج و اعمال تحریم های ثانویه علیه ایران، درصدد از بین بردن حقوق هسته ای کشور با هدف رسیدن به توافق جدید دیگری است که به زعم خود با اعمال فشار و برهم زدن اوضاع داخلی کشور این هدف میسر خواهد شد.
دستگاه تبلیغاتی غرب نیز در فضاسازی خود به ویژه پس از پیشنهاد ترامپ در خصوص مذاکره با آقای روحانی، با نادیده گرفتن این حقایق به وارونه سازی روی آورده است و سعی دارد این مطالبه را در افکار عمومی به وجود آورد که چرا تهران حاضر به مذاکره نیست؟
این در شرایطی است که در هر مذاکره ای طرف های مذاکره به منظور رفع نقاط اختلاف و یا رسیدن به منفعت با نقاط اشتراک پای میز مذاکره می نشینند تا در پایان مذاکره منافعی را به دست آورند و هدف مذاکره رسیدن به توافق برد- برد است. از سویی این هدف در صورتی میسر خواهد شد که پیش شرط هر گونه مذاکره یعنی داشتن ابزارهای قدرت مهیا باشد چرا که در غیر این صورت طرف مقابل سعی خواهد کرد که به ما بقبولاند که شما در تصمیم گیری اختیاری ندارید.
در مورد پیشنهاد ترامپ به نکاتی نیز می توان اشاره کرد نخست اینکه ترامپ با این تصور پیشنهاد مذاکره داده که اوضاع اقتصادی در داخل به هم خورده است و ما از سر ضعف سرمیز مذاکره خواهیم نشست.
دوم اینکه در هر مذاکره ای طرف مقابل باید این اختیار را داشته باشد که بتواند در طول مذاکره امتیاز نیز بدهد نه فقط به گرفتن امتیاز بیاندیشد حال اینکه با توجه به تاثیر پذیری ترامپ از رژیم صهیونیستی و سعودی ها آیا او اختیار امتیاز دهی در مذاکرات را دارد؟ بد نیست اشاره شود که پس از پیشنهاد مذاکره از سوی ترامپ، بلافاصله مطبوعات صهیونیستی نوشتند که مقام های امریکایی به تل آویو اطلاع داده اند که نگران این پیشنهاد نباشند چرا که در مورد ایران هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.
سوم اینکه از آتش تهیه رسانه های فارسی زبان هم می توان دریافت که پیشنهاد ترامپ به تهران، با نیت مثبت نبوده و نیست و الا چه ضرورتی دارد که او در توئیت های خود از به هم خرودن اوضاع اقتصادی ایران و مجبور شدن تهران به مذاکره سخن بگوید یا بنگاههای تبلیغاتی مانند بی بی سی فارسی با ایجاد شکاف و بین مسوولان نظام و مردم، سعی نمایند که مردم را به شورش و اعتراض علیه نظام دعوت نمایند تا قدرت تهران در هر گونه مذاکره احتمالی با امریکا تضعیف شود و حتی این رسانه ها با مصادره به مطلوب کردن برخی اعتراضات اخیر به گرانی ها را به عنوان سرآغاز آشوب های گسترده در ایران تلقی کرده و اینگونه القا نمایند که تا دیر نشده وارد مذاکره با امریکا شوید که در غیر این صورت با آشفته ترشدن اوضاع، ترامپ امتیاز کمتری به ایران خواهد داد.
در چنین شرایطی به نظر می رسد پیشنهاد ترامپ به مذاکره بدون پیش شرط با تهران نوعی فرار به جلو برای سرپوش گذاشتن بر شروطی است که ایران باید در هر گونه مذاکره احتمالی با امریکا مطرح نماید که مهمترین آن همان بازگشت ترامپ به برجام و لغو همه تحریم هاست. آن زمان است که می توان در مورد حسن نیت امریکا برای مذاکره در مورد دیگر مسایل از جمله مسایل منطقه ای تصمیم گرفت.
---------------------------------------------
رضا محمدمراد
بسیاری ار محافل سیاسی نیز این اقدام ترامپ را با تنش های لفظی او با رئیس کره شمالی و سپس دیدار با کیم جونگ اون شبیه سازی و این سوال را مطرح کردند که اگر دیدار با اون میسر شد چرا دیدار بین ترامپ با روحانی انجام نشود؟
صرف نظر از اینکه دیدار ترامپ با کیم جونگ اون چه نتایجی داشته یا نداشته باید گفت در مسئله ایران و کره شمالی تفاوت های اساسی وجود دارد که که قابل قیاس نیستند. مهمترین این تفاوت در این است که کره شمالی با تولید بمب هسته ای و موشک های قاره پیما معاهده منع تسلیحات هسته ای را نقض کرده این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران بر اساس حقوق مصرح در آژانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان یکی از اعضای این آژانس که معاهده منع گسترش تسلیحات هسته ای (ان پی تی ) را پذیرفته است حق استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای را داراست و بر اساسی توافق هسته ای این حق از سوی جامعه بین المللی به رسمیت شناخته شده است.
پس از گذشت سه سال از توافق برجام هم تهران به تمامی تعهدات خود بنا بر تائید آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند بوده است. در مقابل این دولت امریکا بوده که چه در زمان اوباما پایبندی کاملی به این توافق را نشان نداده و چه در دوره ترامپ هم که از این توافق خارج شده و با اعمال تحریم های مجدد اولیه و تسری قوانین داخلی خود به خارج و اعمال تحریم های ثانویه علیه ایران، درصدد از بین بردن حقوق هسته ای کشور با هدف رسیدن به توافق جدید دیگری است که به زعم خود با اعمال فشار و برهم زدن اوضاع داخلی کشور این هدف میسر خواهد شد.
دستگاه تبلیغاتی غرب نیز در فضاسازی خود به ویژه پس از پیشنهاد ترامپ در خصوص مذاکره با آقای روحانی، با نادیده گرفتن این حقایق به وارونه سازی روی آورده است و سعی دارد این مطالبه را در افکار عمومی به وجود آورد که چرا تهران حاضر به مذاکره نیست؟
این در شرایطی است که در هر مذاکره ای طرف های مذاکره به منظور رفع نقاط اختلاف و یا رسیدن به منفعت با نقاط اشتراک پای میز مذاکره می نشینند تا در پایان مذاکره منافعی را به دست آورند و هدف مذاکره رسیدن به توافق برد- برد است. از سویی این هدف در صورتی میسر خواهد شد که پیش شرط هر گونه مذاکره یعنی داشتن ابزارهای قدرت مهیا باشد چرا که در غیر این صورت طرف مقابل سعی خواهد کرد که به ما بقبولاند که شما در تصمیم گیری اختیاری ندارید.
در مورد پیشنهاد ترامپ به نکاتی نیز می توان اشاره کرد نخست اینکه ترامپ با این تصور پیشنهاد مذاکره داده که اوضاع اقتصادی در داخل به هم خورده است و ما از سر ضعف سرمیز مذاکره خواهیم نشست.
دوم اینکه در هر مذاکره ای طرف مقابل باید این اختیار را داشته باشد که بتواند در طول مذاکره امتیاز نیز بدهد نه فقط به گرفتن امتیاز بیاندیشد حال اینکه با توجه به تاثیر پذیری ترامپ از رژیم صهیونیستی و سعودی ها آیا او اختیار امتیاز دهی در مذاکرات را دارد؟ بد نیست اشاره شود که پس از پیشنهاد مذاکره از سوی ترامپ، بلافاصله مطبوعات صهیونیستی نوشتند که مقام های امریکایی به تل آویو اطلاع داده اند که نگران این پیشنهاد نباشند چرا که در مورد ایران هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.
سوم اینکه از آتش تهیه رسانه های فارسی زبان هم می توان دریافت که پیشنهاد ترامپ به تهران، با نیت مثبت نبوده و نیست و الا چه ضرورتی دارد که او در توئیت های خود از به هم خرودن اوضاع اقتصادی ایران و مجبور شدن تهران به مذاکره سخن بگوید یا بنگاههای تبلیغاتی مانند بی بی سی فارسی با ایجاد شکاف و بین مسوولان نظام و مردم، سعی نمایند که مردم را به شورش و اعتراض علیه نظام دعوت نمایند تا قدرت تهران در هر گونه مذاکره احتمالی با امریکا تضعیف شود و حتی این رسانه ها با مصادره به مطلوب کردن برخی اعتراضات اخیر به گرانی ها را به عنوان سرآغاز آشوب های گسترده در ایران تلقی کرده و اینگونه القا نمایند که تا دیر نشده وارد مذاکره با امریکا شوید که در غیر این صورت با آشفته ترشدن اوضاع، ترامپ امتیاز کمتری به ایران خواهد داد.
در چنین شرایطی به نظر می رسد پیشنهاد ترامپ به مذاکره بدون پیش شرط با تهران نوعی فرار به جلو برای سرپوش گذاشتن بر شروطی است که ایران باید در هر گونه مذاکره احتمالی با امریکا مطرح نماید که مهمترین آن همان بازگشت ترامپ به برجام و لغو همه تحریم هاست. آن زمان است که می توان در مورد حسن نیت امریکا برای مذاکره در مورد دیگر مسایل از جمله مسایل منطقه ای تصمیم گرفت.
---------------------------------------------
رضا محمدمراد
نظر شما