بررسی مشکلات آمریکا از منظر نامزدهای انتخابات ۲۰۲۰>>>

 به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما ، با نهایی شدن نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا از هر دو حزب جمهوری خواه و دموکرات، ستاد‌های انتخاباتی فعالیت خود را آغاز کرده‌اند.

   در این میان، مهم‌ترین و اثر گذارترین حامیان غیرمستقیم مالی نامزدها، سوپرپک‌ها هستند. به اعتقاد بسیاری از ناظران، سوپرپک‌ها یا ابرکمیته‌های اجرایی یکی از پنج عامل مهم تعیین کننده در انتخابات آمریکا هستند.چهار عامل دیگر عبارتند از اثر هیلاری، اثر برادلی، اثر اطمینان و اثر نومیدی.
اما سئوال این است که سوپرپک‌ها چه نقشی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دارند.

تاریخچه سوپرپک
  اولین پک در سال ۱۹۴۳ میلادی در آمریکا تشکیل شد. کمیته اقدام سیاسی (political action committee) که به اختصار PAC نامیده می‌شود، کمک‌های این گروه به نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری و کنگره به حدی زیاد بود که در دهه هفتاد میلادی، قوانین سختگیرانه‌ای در این زمینه تصویب شد و سقف کمک‌های مالی اشخاص و انجمن‌ها به نامزد‌های انتخاباتی محدود شد. در سال ۲۰۱۰، یک گروه محافظه کار تندرو به نام"سیتزین یونایتد" که جمهوری خواه بود، به این محدودیت‌ها اعتراض کرده و آن را نقض آزادی بیان خواند.

   قضات دادگاه عالی یا دیوان عالی ایالات متحده که در آن زمان اکثرا محافظه کار بودند، پنج به چهار به نفع سیتزین یونایتد رای دادند. استدلال این قضات محافظه کار این بود که دولت نمی‌تواند سازمان‌ها و شرکت‌های خصوصی را در هزینه کردن پولشان برای آگهی تبلیغاتی محدود کند؛ چرا که این امر ناقض آزادی بیان است. این رای قاضی در تاریخ سیاسی آمریکا به عنوان آغاز فعالیت سوپرپک‌ها در آمریکا تلقی می‌شود. محدودیت کمک به نامزد مورد حمایت در سوپرپک‌ها همچنان وجود دارد، ضمن اینکه آن‌ها بر خلاف پک‌های معمولی فقط می‌توانستند علیه نامزد رقیب آگهی پخش کرده و تیزر بسازند.

  اولین فعالیت گسترده سوپرپک‌ها در انتخابات ۲۰۱۲ جنجال بسیار زیادی به پا کرد و بعد از آن، هر دو سال یک بار در انتخابات میاندوره‌ای و سراسری و ریاست جمهوری، بار‌ها قدرت خود را به رخ کشیدند. کمیسیون انتخابات فدرال در انتخابات ۲۰۱۶، حدود دو هزار ، چهارصد سوپرپک را ثبت کرد. این سوپرپک‌ها توانستند یک میلیارد و هشتصد میلیون دلار جمع کنند و در دوره انتخاباتی ۲۰۱۶، یک میلیارد و صد میلیون آن را هزینه کردند. سوپرپک‌ها دارای گرایش‌های مختلف محافظه کاری تا لیبرال هستند.

سوپر پک چگونه کار می‌کند؟
  در انتخابات آمریکا کمک‌های مالی به نامزد‌های انتخابات به اعانه‌های مردم عادی و سازمان‌های غیردولتی یا سندیکا‌های کارگری و انجمن‌های محلی که به شکل مستقیم به ستاد‌های تبلیغاتی کمک می‌کنند، محدود نمی‌شود و سوپرپک‌ها نیز نقش مهمی دارند. این کمیته‌ها اعم از جمهوری خواه و دموکرات، متشکل از گروه‌ها و افرادی هستند که هزینه‌های انتخاباتی غیرمستقیم به نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را تامین می‌ کنند. آن‌ها به جای کمک به نامزد مورد نظر خود به انتشار آگهی، مقاله و حتی ساخت و پخش تیزر‌های تبلیغاتی علیه رقیب می‌پردازند و این اقدام را با استناد به آزادی بیان انجام می‌دهند.

  به عبارت دیگر به جای حمایت از نامزد مورد نظر خود به تخریب گسترده رقیب آن نامزد دست می‌زنند. رسانه، مهم‌ترین ابزار سوپر پک‌ها برای تبلیغ است. سوپرپک‌ها، رسانه‌ها را هدف قرار می‌دهند و با فروش آگهی و حتی ساخت برنامه، علیه نامزد مورد نظر خود تبلیغ می‌کنند. هر چند سوپرپک‌ها در ظاهر مستقل عمل می‌کنند، اما صحنه گردان‌های اصلی آن‌ها ارتباط نزدیکی با نامزد مورد حمایتشان دارند.
  گفته می‌شود هر چه سوپر پک‌های یک نامزد انتخاباتی قوی‌تر باشد، احتمال پیروزی وی افزایش می‌یابد اما در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶، دونالد ترامپ و برنی سندرز از کمترین حمایت سوپرپک‌ها برخوردار بودند و هیلاری کلینتون از بیشترین حمایت آن‌ها برخوردار بود. در واقع همه گروه‌هایی که به شکل سنتی به دنبال ریاست جمهوری یک دموکرات هستند، مانند سندیکا‌های قدرتمند کارگری و گروه‌های حامی کارگران، معلمان، پرستاران، در کنار دیگر حامیان مالی دموکرات‌ها، مانند انجمن‌های لیبرال، گروه‌های مدافع آزادی‌های مدنی و آزادی بیان، گروه‌های مدافع حقوق بشر، گروه‌های مدافع حقوق اقلیت‌ها (مانند فعالین حقوق همجنسگرایان و گروه‌هایی از این دست)، و بسیاری گروه‌های مشابه به سوپرپک‌های کلینتون کمک کردند.

  با وجود این حمایت قوی، اما سوپرپک‌ها نتوانستند جریان انتخابات را به نفع هیلاری تغییر دهند. در انتخابات مقدماتی جمهوری خواهان نیز با وجود اینکه جب بوش از حمایت قدرتمند ۱۱۸ میلیون دلاری سوپرپک‌ها برخوردار بود، اما خیلی زود از رقابت‌ها حذف شد.
  بر اساس آمار ماه آوریل ۲۰۱۶، هیلاری کلینتون ۶۴ میلیون دلار، تد کروز ۵۲ میلیون دلار و جان کیسیک، ده میلیون دلار به شکل سوپرپک جمع کردند؛ هر چند با توجه به قانون، آن‌ها هیچ کنترلی بر نحوه خرج شدن این پول‌ها نداشتند. در مقابل ترامپ و سندرز هر کدام فقط ۶۰۰ هزار دلار در قالب سوپر پک جمع کردند.
 در جدول ذیل، تغییرات میزان هزینه‌های انتخاباتی از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۶ دیده می‌شود:

تفاوت میان سوپر پک و پک
  یکی از مهمترین تفاوت‌های پک و سوپرپک در افرادی است که در آن مشارکت می‌کنند و میزان پولی است که می‌توانند به یک نامزد انتخاباتی کمک کنند. نامزد‌ها و ستاد انتخابات آن‌ها براساس قانون می‌توانند در هر دوره انتخاباتی ۲۷۰۰ دلار از هر فرد دریافت کنند. از آنجا که براساس قانون انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در هر سال دو دوره انتخابات برگزار می‌شود، یعنی یک دوره مقدماتی و یک دوره انتخابات سراسری در ماه نوامبر، هر فرد می‌تواند در سال حداکثر ۵۴۰۰ دلار به نامزد انتخاباتی خود کمک کند. همچنین براساس قانون انتخابات فدرال، شرکت‌ها، موسسات و انجمن‌ها از پرداخت مستقیم پول به نامزد‌ها منع شده اند.  نامزد‌ها و کمیته‌های انتخاباتی نیز از دریافت پول به صورت مستقیم از شرکت‌ها، موسسات و انجمن‌ها منع شده اند. با وجود این برای سوپرپک‌ها هیچ محدودیتی برای نفوذ در انتخابات و اثرگذاری در نتایج آن ندارد.
جدول زیر نشان دهنده هزینه‌ای است که پک‌ها و سوپر پک‌ها به انتخابات ۲۰۱۶ اختصاص دادند:

پول سیاه در انتخابات آمریکا
   مقداری از پول‌هایی که به سوپرپک‌ها داده می‌شود، منبع مشخصی ندارد و از این رو به آن "پول سیاه" گفته می‌شود. افراد می‌توانند هویت خود را بپوشانند و علاوه بر گروه‌های نفوذ و لابی‌ها، ممکن است حتی قاچاقچیان انسان و گانگستر‌ها هم به نامزد مورد نظر خود در انتخابات کمک کنند.

تاکتیک‌های سوپرپک‌ها
  در تبلیغات و آگهی‌های سوپرپک‌ها در مخالفت با یک نامزد ریاست جمهوری تاکتیک‌های مختلفی به کار برده می‌شود. این تبلیغات براساس جنبه‌های روان شناختی مخاطبان و رای دهندگان تهیه می‌شود. اولین سئوالی که هر رای دهنده درباره نامزد‌های انتخاباتی می‌خواهد بداند، این است که ان نامزد، چه شخصیتی دارد؟ ایا آن فرد، یک سیاستمدار قدرتمند با اعتقادات اخلاقی است؟ ایا سیاست‌هایی که او پیگیری می‌کند، می‌تواند روی زندگی شخصی من اثرگذار باشد؟
  سوپرپک‌ها در آگهی‌های تبلیغاتی و برنامه‌هایی که می‌سازند، سعی می‌کنند بر روی پاسخ به این سئوالات تمرکز کنند. بویژه اینکه برخی رای دهندگان درباره اطلاعاتی که نامزد‌ها مستقیما درباره خودشان می‌دهند، با ظن و تردید می‌نگرند. در تبلیغات سوپرپک‌ها علیه نامزد رقیب، ممکن است اطلاعات نادرست داده شود که در برخی موارد افشای واقعیت، تاثیر این آگهی‌ها را منفی کرده است.

سوپرپک‌ها در انتخابات ۲۰۱۶
  در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ کلینتون در مقایسه با ترامپ از حمایت مالی بیشتر سوپرپک‌ها برخوردار بود، هر چند، هزینه‌های اختصاص داده شده توسط سوپرپک‌ها به نامزد دموکرات‌ها از هزینه سوپرپک‌ها برای باراک اوباما، رئیس جمهوری قبلی کمتر بود. در آن زمان، ترامپ، سوپرپک‌ها را مایه شرم برای دموکراسی آمریکا و ناعادلانه توصیف کرد. در ذیل جدول کمک‌های سوپر پک‌ها به کلینتون و ترامپ آورده می‌شود:

  از ماه مارس ۲۰۱۹، نشانه‌هایی از آغاز فعالیت سوپرپک‌ها برای نقش آفرینی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا دیده می‌شود. ولیتیکو در ۳۱ ماه مه ۲۰۱۹ از تلاش دموکرات‌ها برای استفاده از سوپرپک‌ها در ایالت‌های آونگی خبر داد. منظور از ایالت‌های آونگی، آن دسته از ایالت‌ها هستند که رای‌های آن‌ها در هر دوره انتخاباتی متغیر است و به حزب خاصی، گرایش ثابت ندارند. گروه «برای آینده ما» موسوم به فاف که یکی از سوپرپک‌های طرفدار دموکرات‌هاست، حدود هشتاد تا ۹۰ میلیون دلار برای تبلیغ علیه جمهوری خواهان، در ایالت‌های فلوریدا، میشیگان، نوادا، اوهایو، پنسیلوانیا، ویرجینیا و ویسکانسین پول جمع آورده کرده است. در انتخابات سال ۲۰۱۶، ترامپ در پنج ایالت از این هفت ایالت با فقط هشت درصد رای بیشتر به پیروزی رسید.
  به نوشته روزنامه فایننشال تایمز در حال حاضر حمایت مالی از ترامپ در میان نامزد‌ها به ۳۵ میلیون دلار رسیده به طوری که او در راس نامزد‌های مورد حمایت مالی برای انتخابات ۲۰۲۰ قرار دارد. این کمک‌ها اعم از کمک‌های فردی، گروهی و یا سوپرپک‌ها است. سندرز در میان دموکرات‌ها از بیشترین حمایت مالی برخوردار است.

سازمان رازگشایی از انتخابات آمریکا، فهرستی از مهم‌ترین سوپرپک‌های ثبت شده برای انتخابات ۲۰۲۰ تا ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹ را آورده است. در این فهرست ۲۳۹۵ گروه سازمان یافته خود را به عنوان سوپرپک معرفی کرده است که تاکنون یک میلیارد و ۵۶۷ میلیون و ۳۰۴ هزار و ۴۳۲ دلار دریافتی داشته اند.
  ترامپ که در انتخابات سال ۲۰۱۶، فعالیت سوپرپک‌ها را شرم‌آور توصیف کرده بود، در حال حاضر ارتشی از سوپر پک‌ها دارد؛ که هدفشان پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکاست. سه سوپرپک مهم طرفدار ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ عبارتند از:
  سوپرپک اقدام اول آمریکا (America First Action): در این گروه، حتی مایک پنس، معاون اول رئیس جمهوری آمریکا نیز حضور دارند. او به ایالت‌های سراسر کشور سفر کرده و از پک‌ها و سوپرپک‌ها خواسته است که از هیچ اقدامی برای پیروزی ترامپ فروگذار نکنند.
 سوپرپک سیاست‌های اول آمریکا (America First Policies): این سوپرپک، اعانه دهندگان خود را افشا نمی‌کند. با وجود این افراد معروفی نظیر ربه کا مرکر (Rebekah Mercer)، دختر رابرت مرکر، محافظه کار میلیاردر، یکی از مهمترین حامیان مالی این گروه بود. اما از سال ۲۰۱۷ به گروه دیگری با نام «آمریکا را بار دیگر بزرگ کنید»، پیوست. موسسان اصلی این سوپرپک عبارتند از: پاراسکال، مدیر فعلی ستاد انتخابات ترامپ، کتی والش، معاون سابق کارکنان کاخ سفید که در حال حاضر مشاور ارشد کمیته ملی جمهوری خواهان است، نیک آیرس، که در حال حاضر رئیس ستاد کارکنان مایک پنس است. پیرسون که در حال حاضر مشاور ارشد ستاد انتخابات ۲۰۲۰ ترامپ است.
 کمیته دفاع از رئیس جمهور (Committee to Defend the President): این سوپر پک در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ سه میلیون و چهارصد میلیون دلار با انتشار تبلیغاتی درباره حمله ۲۰۱۲ به بنغازی از هیلاری کلینتون انتقاد کرد. این گروه چهار میلیون و ۴۰۰ هزار دلار نیز به ساخت تیزر‌هایی در حمایت از ترامپ اختصاص داد.

   نتیجه گیری
   سوپرپک‌ها، نشان دهنده اهمیت و نقش پول در انتخابات آمریکا است؛ هر چند سوپر پک‌های حامی کلینتون در انتخابات ۲۰۱۶ قدرتمندتر از سوپرپک‌های ترامپ بود، اما از آنجا که او از سرمایه خود برای انتخابات هزینه می‌کرد، به همین دلیل نمی‌توان گفت، پول در انتخاب ترامپ، نقش کمتری داشت. در واقع می‌توان گفت، گروه‌های کم درآمد، طبقه متوسط و فقیر نقش ناچیزی در فرایند انتخابات و دموکراسی در این کشور ندارند.